-
1 nastawić
глаг.• вправить• вправлять• вставлять• выставлять• исправлять• наставить• наставлять• настраивать• поправить• регулировать• уставить• установить* * *nastawi|ć\nastawićony сов. 1. выставить, наставить;\nastawić bagnety наставить штыки; \nastawić kołnierz поднять воротник; \nastawić dłoń подставить ладонь;
2. поставить (на плиту etc.);\nastawić obiad поставить (вариться) обед;
3. навести; поставить;\nastawić aparat fotograficzny навести фотоаппарат; \nastawić budzik na (godzinę) drugą поставить будильник на
два часа;4. (radio, telewizor) включить; 5. направить, нацелить; ориентировать;\nastawić zakład na produkcję eksportową ориентировать предприятие на выпуск экспортной продукции;
6. настроить (каким-л. образом);\nastawić przyjaźnie настроить дружелюбно;
7. мед. вправить;● \nastawić ucha (uszu) навострить уши+1. nadstawić 2. postawić 4. włączyć, 6. usposobić, nastroić 7. złożyć
* * *nastawiony сов.1) вы́ставить, наста́витьnastawić bagnety — наста́вить штыки́
nastawić kołnierz — подня́ть воротни́к
nastawić dłoń — подста́вить ладо́нь
2) поста́вить (на плиту и т. п.)nastawić obiad — поста́вить (вари́ться) обе́д
3) навести́; поста́витьnastawić aparat fotograficzny — навести́ фотоаппара́т
nastawić budzik na (godzinę) drugą — поста́вить буди́льник на два часа́
4) (radio, telewizor) включи́ть5) напра́вить, наце́лить; ориенти́роватьnastawić zakład na produkcję eksportową — ориенти́ровать предприя́тие на вы́пуск э́кспортной проду́кции
6) настро́ить (каким-л. образом)nastawić przyjaźnie — настро́ить дружелю́бно
7) мед. впра́вить•- nastawić uszuSyn: -
2 postawić
глаг.• поставить• проставить* * *1) (np. pióra, sierść) взъерошить, ощетинить, поднять2) postawić (przed sądem) отдать (под суд)3) postawić (przedstawić) представить, предъявить4) pot. postawić (zapłacić) угостить5) postawić (na swoim) настоять, устар. поставить (на своём)6) postawić (napisać) поставить, проставить7) postawić (podnieść) поставить, поднять8) postawić (wysunąć) поставить, внести, выдвинуть9) postawić (zbudować) поставить, построить, возвести10) postawić, obstawić поставить, сделать ставку11) postawić, wystawić (np. pomnik) поставить (напр. памятник)zadać (pytanie) поставить (вопрос)przydzielić, wyznaczyć поставить (назначить)wystawić (np. sztukę) поставить (напр. пьесу)podać (w wątpliwość) поставить (под сомнение)wstawić поставить (поместить)podać (np. na stół) поставить (сервировать)nastawić, ustawić, zainstalować, założyć поставить (установить)ulokować, umieścić, zakwaterować разг. поставить (разместить)* * *postawi|ć\postawićony сов. поставить;\postawić dom поставить (построить)дом; \postawić na gazie поставить на газ (газовую плиту); \postawić kołnierz поднять воротник; \postawić warunek поставить условие; \postawić па jedną kartę поставить на (одну) карту;
\postawić kogoś na nogi поставить кого-л. на ноги;\postawić kogoś przed sądem отдать кого-л. под суд;\postawić na swoim поставить (настоять) на своём;
● \postawić komuś coś разг. поставить кому-л. что-л., угостить кого-л. чём-л. (в ресторане etc.)* * *postawiony сов.поста́витьpostawić dom — поста́вить (постро́ить)дом
postawić na gazie — поста́вить на газ (га́зовую плиту́)
postawić kołnierz — подня́ть воротни́к
postawić warunek — поста́вить усло́вие
postawić na jedną kartę — поста́вить на (одну́) ка́рту
postawić kogoś na nogi — поста́вить кого́-л. на́ ноги
postawić kogoś przed sądem — отда́ть кого́-л. под суд
postawić na swoim — поста́вить (настоя́ть) на своём
См. также в других словарях:
nastawić — dk VIa, nastawićwię, nastawićwisz, nastawićstaw, nastawićwił, nastawićwiony nastawiać ndk I, nastawićam, nastawićasz, nastawićają, nastawićaj, nastawićał, nastawićany 1. «wysunąć, zwrócić coś w jakimś kierunku; poddać działaniu czegoś» Nastawić… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
uchwycić — dk VIa, uchwycićcę, uchwycićcisz, uchwyć, uchwycićcił, uchwycićcony 1. «ująć coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); wziąć, złapać, schwycić» Uchwycić konia za uzdę. Uchwycić kogoś za rękę, za kark, za kołnierz. Uchwycić… … Słownik języka polskiego
złapać — dk IX, złapaćpię, złapaćpiesz, złap, złapaćał, złapaćany «pozbawić kogoś wolności, swobody, możliwości poruszania się, zatrzymać, przytrzymać kogoś, coś, schwytać, wziąć coś ręką lub przyrządem» Złapać piłkę. Złapać złodzieja. Złapać rybę na… … Słownik języka polskiego
